AMOR

I.

AMOR

Infelix, Vide infra Philermos.

II.

AMOR

matri praereptus, apud Virg. l. 4. Aen. v. 515.

Quaeritur et nascentis equ: de fronte revulsus

Et matri praereptus amor.

Vide infra, Hippomanes,

III.

AMOR

nomen proprium viri, videinfra Favor.

IV.

AMOR

ponitur pro Cupidine, Veneris filio. Propert l. 2. Eleg. 12. v. 1.

Quicumque ille fuit puerum qui pinxit Amorem.

Theocritus: Νῦν ἔγνων τὸν ἔρωτα Βαρυς ςθεός. Vim eius, sive potius violentiam nemo fere Poetarum non exprimit. Graecos adducam ad Cupidinem. E Latinis duos tantum impraesentiarum proferam, Virgilium, et Senecam Tragaedum; Quorum hic Georg. l. 13. v. 242.

Omne adeo genus in terris hominumque fer arumque,

Et genus aequoreum, pecudes, Pictaque volucres,

In furias, ignemque ruunt: amor omnibus idem.

Tempore non alio catulorum oblita leaena

Saevior erravit campis, nec funera vulgo

Tam multa informes ursi, stragemque dedêre.

Per silvas tum saevus aper, tum pessima tigris:

Heu male tum Libyae sohs erratur in agris.

Nonne vides, ut tota tremor pertentet equorum Corpora, si tantum notas oder attulit aur as?

Ac neque eos iam frena virûm, nec verbera saeva,

Non scopuli, rupesque cavae, atque beiecta tetar dant

Flumina, correptos undâ tor quentia montes.

Ipse ruit dentesque Sabellicus exacuit sus,

Et pede prosubigit terram: fricat ar bore costas, Atque hinc, atque illinc humeros ad vulner a dur at.

Quid iuvaenis, magnum cui versat in ossibus ignem

Durus amor? nempe abruptis turbata procellis

Nocte natat caecâ serus freta: quem super ingens

Porta tonat caeli: et scopulis illisa reclamant

AEquore: nec miseri possunt revocare parentes,

Nec moritur a super crudeli funere Virgo.

Ille Hippoliyt Act. 1. v. 283.

Nulla pax isti pucro: per orbem

Spar git effusas agilis sagittas.

v. 290. ------ Iuvenum feroces

Concitat flammas: senibusque fessis

Rursus exstinctos revocat calores:

Virginum ignotô ferit igne pectus:

Et iubet caelô Superos relictô

Vultibus falsis habitare terras.

Exempla profert Phoebum, Iovem, Lunam, ac Herculem. Pergir v. 330.

Sacer est ignis, (credite laesis)

Nimiumque potens. Qua terra salô

Cingitur altô, quaque aeheriô

Candida mundô sider a currunt;

Haec regna tenet puer immitis:

Spicula cuius sentit in imis

Caerulus undis grex Nereidum,

Flammamque nequit relevare mari.

Ignes sentit genus aligerum.

Venere instincti quam magna gerunt

Grege pro toto bella iuvenci!

Si coniugio timuere suo,

Poscunt timidi pr aelia cervi;

Et mugitu dant coucepti

Signa furoris. Tunc virgatis

India tigres decolor horret.

Tunc vulnificos acuit dentes

Aper, et toô est spumeus ore.

poeni quatiunt colla leones,

Cum movit amor, tum silva gemit

Murmure saevô

Amat in sani bellua ponti

Lucaeque boves.

Alias videri poterunt Plato Tim. et Sympos. Hesiod. in Theogon. Natalis Comes, Mythol. l. 4. c. 14. Giraldus de Diis. Philostr. iconibus. Pausan. l. 1. 5. et 9. Plut. Achenaeus, l. 3. c. 5. Lactantius Firm. l. 1. c. 11. et 17. Pier. Hierogl. Nic. Lloydius. Eius indicia apud Graecos olim varia erant. Si cui in feltivitate sollenni sertum, quo capita tim ornari mos, solveretur, indicium id amoris habebatur: Hinc Athenaeus, διὰ τι τῶν ςτεφανωμένων ἐὰν λύηται ςτέφκνος, ἐρᾷν λέγονται, Quare si corollis ornatorum vel corolla solvitur, amare dicuntur? quaerit. Sic, cum aures tinniebant: Unde Sappho. Βομβεῦσι δ᾿ ἀκοαί μου, bombum edunt aures meae. Et Catull. Epigr. 52. v. 9.

---- ---- Sonitu suôpte

Tinninnt aures.

Amoris id erat omen. An redamarentur, explorabant crepitu folii, quod Τηλέφιλον appellabaut, de quo Theocritus Idyll. 3.

Οὐδὲ τὸ Τηλήφιλόν ποτε μαςςόμὲνον πλατάγηϚε.

i. e. sonitum non edidit, non crepuit .Idem fiebat κοττάβῳ quem morem a Siculis acceperunt; Callimachus.

Πολλοὶ καὶ φιλέοντες ἀκόντων ἧκαν ἔραςε;

Οὶνοπόται Σικελὰς ἐκ κυλἰκων λάταγας.

Vide de his prolixe agentem Francisc. Roslaeum Arcbaeologiae Atticae l. 4. c. 4. et seqq. uri de Amatoriis Poetarum Scriptis publice olim cantari saltarique solitis, infrâ voce Poeta; de Amatoriis epistolis in Poliptici: aliquid etiam ubi de Pomis, it. voce Psithyrus.